Kiedy dotarły na miejsce, Misako próbowała od razu stanąć za barem jednak barman nie chciał jej na to pozwolić. Jej towarzyszka póki co była jeszcze zbyt powściągliwa żeby mogła zrobić coś obscenicznego jak to było podczas wypadu do innego baru z Ximene i Cesarea. Postanowiła więc zrobić bardziej normalne podejście. - Hej spokojnie. Co powiesz na mały układ. Przygotuję ci na szybko drinka. Jeżeli Ci się spodoba to pozwolisz mi stanąć na barze, a w zamian pomogę też nieco przy barze. Nie będziesz musiał mi też za to płacić, w zamian wezmę tylko ewentualne napiwki od klientów których obsłużę. Deal? - Barman wyraźnie stał zamyślony nie wiedząc co powiedzieć, ostatecznie jednak uznał że przecież nie ma nic do stracenia. Misako przygotowała na szybko drinka, a kiedy barman go spróbował, to wyglądał jakby właśnie znalazł się w siódmym niebie. Oczywiście przystał na propozycje i udostępnił jej część baru. Machnęła do Heidi żeby podeszła, jeśli jeszcze tego nie zrobiła i zaczęła przygotowywać koktajl. Za alkohol bazowy wzięła oczywiście sake, mimo że nie był to łatwy alkohol do robienia koktajli ale uznała że skoro obie są japonkami to najlepszy będzie drink w japońskim stylu. Po wymieszaniu wszystkiego polała do dwóch kieliszków koktajlowych i wzięła łyk by pokazać jest bezpieczny do picia. Tym bardziej że musiała spróbować swojego tworu, gdyby jej nie podpasował, musiałaby przygotować nowy.
- No to kampai! - powiedziała podnosząc kieliszek do góry. Japoński drink, japońskie dziewczyny to i toast musiał być japoński.

Jeszcze w czasie pobytu w sali gimnastycznej Heidi pozwoliła sobie na mentalną notatkę, która dotyczyła pseudofilozoficznego wybuchu Misako. Nie uważała, iż w jakikolwiek sposób się rozdrobniła, zwracając uwagę na konsekwencje czynów rozmówczyni. Była również nieco zdezorientowana, więc nie zamierzała wchodzić w jakąkolwiek dłuższą dyskusję na ten temat, choć z pewnością mogłaby pociągnąć konwersację w stronę swoich antynatalistycznych poglądów. Żałowała tylko, że Missy nie skończyła swojej wypowiedzi na pierwszym słowie, zgadzając się z Dee i przeskakując do kolejnej, ciekawszej kwestii, którą było miejsce wypadu. Zamiast zaproponować cel podróży, najpierw fioletowowłosa musiała wepchnąć między istotne informacje kolejną seksualną propozycję. Heidi zastanawiała się czy będzie musiała znosić to przez cały czas znajomości, bo na ten moment stawało się to już, nawet nie zabawne, a męczące. Przewróciła więc oczami i skupiła na następnych słowach, jakie już naprowadziły ją na miejsce, w którym spędzi najbliższy czas. Bar nie brzmiał źle, zazwyczaj bywała w podobnych lokacjach ze swoim opiekunem, po tym jak wykonał misję. Jego próby znieczulenia się alkoholem wydawały jej się żałosne, ale nawet wtedy milczała, bo dostawała darmowy trunek jako dzielna towarzyszka. Usłyszawszy, że Misako robi smaczne drinki, nie mogła się zmusić do odmowy, nie była głupia, chciała skorzystać z okazji otrzymania dobrego napoju oraz towarzystwa niebrzydkiej kobiety.
Gdy dotarły na miejsce, stanęła niedaleko baru, zastanawiając się czy Missy uda się wprowadzić swój plan w życie. W czasie jej pogawędki z barmanem, kucnęła i jeszcze raz przeglądnęła rany na kolanach, które w czasie drogi zostały podrażnione przez przesuwające się podkolanówki. Zostawiła swoje nogi w spokoju, kiedy zauważyła, że koleżanka ją woła. Powoli usiadła przy barze i zerknęła na drink, a potem bez słowa wzięła porządny łyk. Następnie zasłoniła pięścią usta, zastanawiając się czy będzie kaszleć. Nie spodziewała się, że długa przerwa od alkoholu tak bardzo ją uwrażliwi na jego smak. – Dobre, szczerze to… myślałam, że blefujesz, aby wypić za darmo. – Odwołała się oczywiście do układu, jaki Miss zawarła z barmanem.

Zachichotała słysząc że Dee myślała że blefuje. Oczywiście nie mogła jej winić za takie myślenie zanim spróbowała drinka. Tym bardziej że Misako właśnie była taką osobą która potrafiła wykorzystywać własne atuty dla własnych celów.
- W sumie nie mogę ci się dziwić, jak zapewne zdążyłaś zauważyć, potrafię wykorzystać własne atuty do własnych celów. Zdarzało mi się nawet składać niemoralne propozycje, czy zakłady. Jednak ze względu na to że szanuję pracę barmana, a robienie drinków to moja pasja, zawsze składam propozycje że jednocześnie pomogę nieco z obsługą klientów. W zamian za zatrzymanie ewentualnych napiwków. - Zbliżyła twarz do twarzy Heidi i szepnęła. - Jak sama zauważyłaś robię dobre drinki i czasami z samych napiwków wyciągnę więcej niż gdybym zarobiła pracując normalnie. Tylko nie mów tego barmanowi. - Puściła oczko do Heidi po czym cofnęła się na swoje miejsce. W między czasie obsłużyła 2 klientów kiedy kończyły swoje drinki.
- No dobra, zaprezentowałam ci moje umiejętności, więc teraz ty mi powiedz na jakiego drinka masz ochotę. Cokolwiek zechcesz. Nie ma drinka którego nie zdołałabym zrobić, tym bardziej że często tworze własne receptury. Jedynym co mogłoby mnie ograniczać to brak składników ale że jesteśmy w dobrze wyposażonym barze to nie musimy się o to martwić. - Czy była przesadnie pewna siebie? Uważała że jeśli chodziło o drinki to nie. W innych kwestiach być może zdawało się jej być przesadnie pewną siebie. Ale taka już była, akceptowała to i nie zamierzała tego zmieniać.

Heidi uśmiechnęła się pod nosem i pokręciła głową, zerkając na swojego drinka. Chichot Misako był przyjemny dla uszu niemal tak samo jak jej prezencja dla oczu. Dee westchnęła, przenosząc swoje spojrzenie ponownie na rozmówczynie, cierpliwie słuchając tego, co ma jej do powiedzenia. Uważała, że zaproponowany barmanowi układ był fair i szczerze nie spodziewała się takowej inicjatywy ze strony Missy. Mniej zdziwiłaby ją jakaś niemoralna propozycja lub groźba. – Oklaski dla ciebie – powiedziała Dee, lekko unosząc swój kieliszek, a następnie znów pozwoliła sobie spróbować drinka, jaki zrobił na niej niemałe wrażenie. Z całego spotkania na pewno wyniesie dobre doświadczenie smakowe. – Spokojnie, będę milczała jak grób. – Przystawiła swój wskazujący palec do ust, a także zerknęła w stronę barmana, upewniając się, iż nie podsłuchuje on ich rozmowy. W rzeczywistości lokal tętnił swoim życiem i nikt nie zwracał na nie uwagi. Oczywiście do momentu podejścia do baru i złożenia zamówienia na drinka u Misako. – Jeżeli mam być szczera to… nie mam pomysłu. Nie jestem też znawczynią – stwierdziła, a następnie zamyśliła się na krótką chwilę. Zawsze piła ze swoim opiekunem i tylko to, co on dla niej zamówił. Nigdy nawet nie trzymała w ręce porządnego menu, dotyczącego trunków z alkoholem. Jeżeli miałaby być z nową koleżanką szczera, to potrafiłaby wymienić maksymalnie z pięć nazw najbardziej podstawowych drinków. Może też dlatego łatwo było zrobić na Dee wrażenie, gdy była ogromnym laikiem w danym temacie. – Interesują mnie twoje własne receptury, Missy. Chciałabym coś… okrutnie słodkiego – zarządziła po chwili namysłu.

Wyglądało na to że Dee ostatecznie przekonywała się do Misako co było dobrym znakiem. Zaczynała też rozumieć że musi podejść ją trochę inaczej. Na granie grzecznej dziewczynki było zdecydowanie za późno, ale zawsze mogła się pokazać od tej nieco bardziej porządnej strony, w czasie gdy będzie też obmyślać plan jak wyciągnąć z Dee jej bardziej dziką naturę. Podczas apelu widziała to przez chwilę w jej oczach ale potem zgasło. No cóż nie wszystko na raz. Najpierw musiała się spróbować czegoś dowiedzieć od dziewczyny, dlatego też nadszedł czas na kolejnego drinka. Tylko jak się okazało Dee niespecjalnie się znała na drinkach więc będzie musiała zaimprowizować. Chciała coś okrutnie słodkiego, Misako już nawet miała pomysł na to co zrobić. Malibu, wódka gruszkowa, sok brzoskwiniowy i parę kropel soku z cytryny żeby podbić smak. Tak to powinno zrobić robotę. Szybko wymieszała składniki po czym rozlała do szklanek.
- No więc delektuj się drinkiem "Misako". Nie no dobra tak naprawdę to nie. Ten drink miał chyba nazwę taką jak imię ale nie pamiętam co to było za imię więc zostańmy przy "Misako". O albo nie, jeśli przypadnie ci do gustu to przemianuję go na twoje imię i wtedy jak znowu będziesz go chciała to będziesz wiedziała o co poprosić. - Zachichotała. A teraz była dobra pora żeby spróbować się czegoś od naszej Dee dowiedzieć, nie chciała jednak zasypywać ją gradobiciem pytań więc postawiła na proste i jedno raczej z podstawowych pytań w tej akademii czyli specjalzacje. Mimo że Misako zawsze unikała tego pytania bo niektórzy mogą się potem obawiać brać od niej drinki bojąc się o to że mogą być zatrute. No cóż, takie życie. - Czy możesz mi zdradzić jaką specjalizacje wybrałaś w akademii? I może mogłabyś powiedzieć coś o sobie? Co lubisz robić w wolnym czasie, jakieś hobby? Myślę że jak mamy jeszcze kiedyś skoczyć na drinki to warto byłoby się lepiej poznać. - No taki standardowy pakiet pytań można powiedzieć, ale właściwie na chwilę obecną nie miała żadnego lepszego pomysłu na to by zacząć jakąś ciekawszą konwersację ze swoją towarzyszką.

Heidi patrzyła uważnie na sposób, w jaki Missy robiła jej drinka. Nie obawiała się, że koleżanka coś do niego dosypie, a po prostu zaciekawiła ją receptura. Próbowała zapamiętać składniki oraz kolejność ich dodawania, ale niestety nie odniosła w tym sukcesu. W momencie zakończenia drinka, Dee nie potrafiła stwierdzić od czego fioletowowłosa zaczęła. Wypiła więc do końca wcześniejszy napój i oplotła palce wokół szklanki z drinkiem Misako. Uśmiechnęła się nieznacznie, gdy usłyszała jak zawartość szklanki została nazwana. Nasunęło jej się dużo złośliwych komentarzy, ale już oszczędziła sobie trudu bycia nieprzyjemną. Nawet ona wiedziała, że nie powinna nadwyrężać swojego szczęścia. Jeżeli Miss była tak intensywna w pozytywnym humorze, to ciekawe jak jaskrawo błyszczała jej osobowość, kiedy była zdenerwowana. Dee podniosła jedną brew, a słysząc propozycję nowej nazwy, od razu pokręciła głową. – Nie ma opcji, zostańmy przy Misako. – Podniosła szklankę i wypiła połowę zawartości, czekając aż uderzy ją jakikolwiek smak. Gdy to się stało, lekko się skrzywiła. Smakowało jak coś, co kiedyś piła, ale nie mogła dokładnie przypomnieć sobie co. Napój wydawał się bardziej słodko-kwaśny niż słodki, lecz przede wszystkim czuła, iż jest mocny. Zdecydowała, że to będzie jej ostatni drink tego dnia. – Skrytobójca – stwierdziła, oblizując usta i patrząc na ścianę z alkoholami, która znajdowała się za Missy. Na inne pytania nie chciała odpowiadać. Wydały jej się zbędne i wymuszone. Miała o sobie też zbyt duże mniemanie, aby skrócić swoją osobowość do kilku zdań. Nawet opowiedzenie o swoich hobby czy chorobach wydawało się Dee spłyceniem chaosu, jakim była oraz który ją otaczał. Mogła założyć jedną ze swoich wielu masek, opowiedzieć Misako jakieś wiarygodne kłamstwo i mieć poznawanie się za sobą. Mogłaby też wymyślić równie ckliwą historię o niekochającej ją matce, aby Miss mogła się z łatwością z nią utożsamić i zbudować na tej podstawie więź, ale jakoś jej się nie chciało; trochę ją zmęczył ten dzień. – Zakładam, że ty na pewno nie jesteś szpiegiem, bo inaczej lepiej potrafiłabyś ze mnie wyciągnąć informacje – powiedziała, bawiąc się kosmykiem swoich długich włosów, okręcając go wokół palca. – Poza tym nie lubię mówić o sobie. – Kłamała. Po prostu nie wiedziała, jaką wersję swej osoby Heidi powinna pokazać Missy.

Misako widziała jak Heidi przygląda się jej pracy, nie miała nic przeciwko temu. Tym bardziej że nie planowała jej otruć. Nie zgodziła się na zmianę imienia dla drinka więc pozostanie jej imię. No cóż, będzie musiała kiedyś wymyślić dla tego drinka jakieś oryginalniejsze imię. Wyglądało na to że Dee nie podszedł ten drink bo lekko się skrzywiła. Postanowiła sama wziąć łyka by sprawdzić co poszło nie tak i naprawić ten błąd następnym razem. Biorąc łyka od razu poczuła że ten drink ma moc. Prawdopodobnie ta cytryna, która w zamierzeniu miała podbić smak, podbiła ale wyczuwalny w tym drinku alkohol, przez co zamiast słodki, wyszedł słodko-kwaśny o wysokiej mocy.
- Uhh! Przyznaję, ten drink zjebałam. Te krople soku z cytryny nie zadziałały tak jak chciałam. Ale popracuję nad nim, albo na następny raz wymyślę inny drink który będzie słodki i dodatkowo alkohol w nim nie będzie tak wyczuwalny. Postawię sobie za punkt honoru by zrobić drinka który sprawi że twoje kubki smakowe będą krzyczały "Więcej!" - Uśmiechnęła się, pokazując biel swoich zębów. Porażki wcale jej nie dołowały, wręcz przeciwnie, motywowały ją do tego żeby nadal szlifować swoje umiejętności i robić jeszcze lepsze drinki. Postanowiła że postawi sobie zrobienie zajebistego drinka dla Dee za punkt honoru, a skoro to zrobiła to Dee mogła być pewna że dopełni tego. Misako nie należała do osób które rzucają słowa na wiatr.
Kiedy Dee wspomniała że Misako na pewno nie była szpiegiem bo lepiej by wyciągała informacje, poczuła się tym urażona. Postanowiła odbić piłeczkę z szelmowskim uśmiechem. - Och, doprawdy? A pomyślałaś może o tym że nawet nie próbuje wyciągać z Ciebie informacji tylko najzwyczajniej w świecie się zaprzyjaźnić? Myślisz że zadawałabym takie oczywiste pytania gdybym próbowała z Ciebie wyciągnąć informacje? Chcesz to mów, nie chcesz to nie mów. Do niczego Cię nie zmuszam. - Odeszła na chwilę od Dee by obsłużyć klientów którzy akurat szukali jej atencji. Wracając nie zwróciła większej uwagi do zabawy kosmykiem czy tym że nie lubiła o sobie mówić. Uśmiechnęła się lekko jedynie. Nie dając jasno do zrozumienia czy uwierzyła czy nie. Nie znała jej więc po prostu nie wiedziała czy jej ma wierzyć czy nie. Okaże się z czasem.
- Niemniej jednak masz rację. Nie jestem szpiegiem. Jestem trucicielem. W dodatku takim specjalizującym się w tworzeniu trucizn czy innych wywarów lub maści. Posiadam też wiedzę na temat tworzenia narkotyków. Jednak nie martw się. Drinki jakie ci dawałam były w 100% bezpieczne. - Chciała powiedzieć że tak długo jak nie są do siebie wrogo nastawieni to nie musi się martwić że zostanie otruta, ale uznała że skoro ona chce się bawić w gierki, tak Misako wcale nie będzie dłużna. Najwyraźniej zbyt duża otwartość ją w jakiś sposób blokowała. Będzie trzeba zmienić nieco podejście. Wiedziała jedno. Nie będzie łatwo się z nią przespać ale nie zamierzała wcale rezygnować.

Puściła drinka, gdy tylko Misako chwyciła za szklankę. Patrzyła na nią uważnie, wyginając usta w nieznacznym grymasie. Słuchając jej tłumaczeń, powoli kręciła głową, a gdy tylko jej towarzyszka skończyła, Dee postanowiła podnieść dłoń na wysokość głowy, aby zaprotestować. – Nie zjebałaś, to i tak jest najlepszy drink, jaki piłam. Nie jest słodki, fakt, ale ta cytryna dodaje mu oryginalności. Myślę, że twoje imię idealnie do niego pasuje. – Czy był to komplement? Możliwe. Heidi nie mogła pozwolić, aby to był ostatni raz, kiedy Missy przyrządziła jej tę recepturę. Zwłaszcza, że najpierw musiała sobie przypomnieć, skąd kojarzyła smak drinka. Z drugiej strony, skoro fioletowowłosa po spróbowaniu sama uważała ten napój za porażkę, to czy ona, jako klientka, powinna się w ogóle wtrącać? Może rzeczywiście warto było poczekać na zapowiadany trunek, jaki pobudzi jej kubki smakowe. Dee westchnęła głośno, słysząc odpowiedź na zarzut nieudolnego szpiegostwa, zauważając zmianę nastawienia Misako. Kiedy czarnowłosa próbowała coś odpowiedzieć, Miss odeszła od niej do innych klientów. To ukłuło ego dziewczyny, która pozostała, niczym zamrożona w czasie, w tej samej pozycji z lekko rozchylonymi ustami, przygotowanymi na kolejny przytyk. Oferowany jej dłuższy czas, spowodowany zignorowaniem przez rozmówczynię, sprawił, że zdążyła się opanować. Uśmiechnęła się lekko i zamknęła buzię, przełykając wszystkie złośliwości, a następnie obróciła się, żeby przeanalizować klientów lokalu. Czekała na uwagę Misako, lekko stukając butem w powierzchnię baru. Spotkała się z nią spojrzeniem, gdy jej nowa koleżanka wyjawiła swoją prawdziwą specjalizację. Nagle posmak drinka stał się ostrzejszy, jakby podświadomie wmawiała sobie, że została otruta jakąś niebezpieczną substancją. Skarciła samą siebie w myślach, że wcześniej nie pomyślała o tym, iż cokolwiek mogłoby się jej stać w czasie próbowania napojów od obcej osoby, której pozostawiła bardzo brzydkie rany na nadgarstku. To by było na tyle z pokazu dziecięcej naiwności.
Heidi zaśmiała się głośno, zwracając uwagę większości osób w barze, a potem tknęła szklankę wskazującym palcem, zupełnie jakby było to jakieś jadowite stworzenie. – Cudownie, tego się nie spodziewałam – powiedziała, komentując wiedzę, jaką miała Missy na temat trucizn. Następnie oparła swój podbródek na splecionych dłoniach i wpatrywała się w uśmiech barmanki. Chciała teraz wyjść, zostawić Misako samą w lokalu, dając jej okazję do zebrania większej ilości pieniędzy i znajomości od mężczyzn, którzy nie odwracali od niej wzroku, ale miała do zadania bardzo istotne pytanie. – Robiłaś już jakieś narkotyki na wyspie?

Zaskoczyło ją że usłyszała komplement od niej. Co prawda sam komplement nie był niczym specjalnym, wiele ich otrzymywała. Ale nie spodziewała się od Dee takiego komplementu. Tym bardziej że ta od samego początku sprawiała wrażenie jakby coś jej nie pasowało. To było takie z jednej strony kręciło ją ciało Misako ale jednocześnie coś ją blokowało. Nie miała pojęcia co to było i raczej nie dowie się tego po pierwszym spotkaniu. - Dziękuję. Doceniam twoje słowa. Jeśli ci podszedł to nie będzie problemu by go przygotować jeszcze raz, jestem jednak pewna że mogę go ulepszyć, lub wymyślić coś co będzie bardziej pasowało do twojej prośby. Chciałaś coś słodkiego więc następnym razem dostaniesz coś naprawdę słodkiego.[b] - Oczywiście drink nigdy nie będzie słodki jak ciastko gdyż sam alkohol nie jest słodki, ale pomyślała że następnym razem doda też jakieś owoce i więcej soku. No i oczywiście do następnego drinka dla Dee nie będzie dodawać soku z cytryny.
Nie zdziwiła ją reakcja swojej rozmówczyni gdy uświadomiła ją w czym się specjalizuje, wiele osób miałoby pewnie podobną reakcje. Dlatego też nie za bardzo chciała się chwalić swoją specjalizacją ale jednocześnie nie chciała też kłamać na ten temat bo prędzej czy później prawda i tak wyszła by na jaw, a wtedy mogłaby sobie łatwo narobić wrogów. A w takiej szkole jak ta, posiadanie przyjaciół było bardziej praktyczne niż wrogów. Tym bardziej że tutaj każdy mógł być zimno krwistym zabójcą. - [b]Tak jak mówiłam, wszystkie drinki które przygotowałam były całkowicie bezpieczne. Nie miałabym żadnego pożytku z tego gdybym Cię otruła. Preferuje żywe towarzystwo. - Zaśmiała się z własnego żartu, jednak taka była prawda. Co jej po tym że otrułaby swoją towarzyszkę? Satysfakcję że kogoś oszukała i dała wypić truciznę? Być może. Jednak z żywej było więcej pożytku, bo mogła się napić, spróbować nowych receptur albo pogadać o pierdołach. Przynajmniej dopóki druga osoba nie próbuje jej zabić albo wkurwić. Na chwilę obecną Dee była osobą na tyle tajemniczą że zaciekawiło to Misako, jednak nie zamierzała tych informacji wyciągać na siłę.
Na pytanie czy robiła narkotyki już na wyspie pokręciła głową. - Nie miałam jeszcze okazji. Póki co to pierwsze co robiłam to ogarniałam bary w okolicy, potem ten apel no i jesteśmy tutaj. Ale jeśli jesteś tym tematem zainteresowana, to mogę coś przygotować następnym razem. - Narkotyki często były skutkiem ubocznym jej eksperymentów przez co też zgłębiła temat produkcji tychże. Zawsze fajnie było wypróbować różne specyfiki które sztucznie upiększały świat.

Wysłuchała Missy, kiwając powoli głową. Była przekonana, iż jest to najlepsze wyjście z sytuacji. Mogła otrzymać po raz kolejny aktualnego drinka, a także jego ulepszoną wersję, co skutkowało podwójną wygraną. Oznaczało to również, że obie są zainteresowane następnym spotkaniem, na którym nadarzy się okazja, aby znów wspólnie wypić. – Jasne, w takim razie trzymam cię za słowo. – Zakończyła wątek słodkich napojów, będąc przygotowana mentalnie na zarezerwowanie sobie kolejnego wyjścia do baru w najbliższej przyszłości. Najwidoczniej  znalazła sobie prywatnego barmana i niemal wszystko byłoby idealne, gdyby nie fakt, iż Misako okazała się mieć specjalizację truciciela. Wygląda na to, że nie można mieć drinków na wyłączność oraz zagwarantowanego bezpieczeństwa czy też pewności, iż nie zostanie się otrutym. – Jakbyś się kiedykolwiek chciała mnie pozbyć, to proszę… nie rób tego w ten sposób – powiedziała, wskazując wzrokiem na szklankę, a potem zerknęła na włosy rozmówczyni. Skorzystała z okazji, kiedy dłoń fioletowowłosej znalazła się na blacie baru i położyła na niej swoje palce. – O wiele bardziej wolałabym, żebyś skorzystała z tej alternatywy. – Śmierć wywołana trucizną wydała jej się mało makabryczna. W zależności od dobranej substancji mogłaby być bolesna albo obrzydliwa, ale brakowało jej w tym wszystkim fizyczności. Dlatego wolałaby zostać uduszona czy też skatowana bladymi rękami Miss.
Informacja o narkotykach, a raczej ich braku, ostudziła trochę jej zapał. Z drugiej strony logiczne było, że Misako nie miała wystarczającej ilości czasu, aby rozwinąć jakikolwiek biznes. Heidi gdzieś w głębi liczyła, że zaraz jej rozmówczyni wyjmie ze stanika woreczek z magicznym proszkiem i ich wyjście przybierze kompletnie inne barwy. – Jestem zainteresowana, bardzo. Kiedyś brałam MDMA, bo mój opiekun stwierdził, że to idealna metoda na walkę z PTSD. Spróbowałam jeszcze benzodiazepin, ale na dłuższą metę nie było to dla mnie.

Trochę rozbawiło ją podejście Dee do kwestii zabójstwa. W sensie miało sens że była przygotowana na to że coś się może wydarzyć i Misako będzie miała ochotę się jej pozbyć, bardziej bawiło ją to że nie chciała być otruta. Fakt potrafiła zrobić truciznę która przyniosła by męki ofierze przed ostateczną śmiercią, ale potrafiła też zrobić taką co zabijała szybko i bezboleśnie. No ale najwyraźniej jak już umierać to w bardziej fizycznym aspekcie śmierci? Czy jakoś tak. Misko oczywiście taka kwestia nie przeszkadzała, nikt ani nic nie ograniczało jej do używania wyłącznie trucizn na swoich ofiarach.
- Haha okej, mamy układ. Gdybym miała ochotę się Ciebie kiedyś pozbyć to użyje bardziej konwencjonalnych metod - Roześmiała się. Nie żeby chciała się jej pozbywać, Misako za byle co nie zabijała osób z którymi piła drinki. Jaki by to miało sens. Była pamiętliwa, to fakt ale głównie do osób które ją wkurwiły, a ją wcale nie było tak łatwo wkurwić i lepiej zresztą było tego nie robić bo od tą skorupką ładnej, przyjaznej dziewczyny krył się demon i lepiej było go nie wywoływać.
Misako uśmiechnęła się kiedy Dee wspomniała o MDMA, sama lubiła ten narkotyk i kiedyś udało jej się go wytworzyć więc powtórzenie procesu nie powinno być wcale trudne. Jednak skoro ta lubiła testować różne tego typu rzeczy to będzie musiała przygotować większy repertuar śrdków odurzających.
- MDMA powiadasz? Da się zrobić. Na następne nasze spotkanie przygotuję trochę ecstasy a także przygotuje jeszcze jakieś inne środki odurzające. A co myślisz o trawce? Myślę że nie będzie większego problemu by załatwić tutaj marihuanę. Nie zdziwiłabym się jak gdzieś tu rośnie. - Trawka co prawda nie była jakimś mocnym narkotykiem ale łatwo dostępnym i odprężającym.

Cieszyła się, gdy obie doszły do porozumienia w kwestii zabójstwa Heidi. Trucizna nie byłaby w żadnym stopniu satysfakcjonująca dla Dee, zważywszy na metody, które sama preferowała, jeżeli chodziło o pozbycie się ofiary. Dopiero po usłyszeniu śmiechu Misako sama się zaśmiała. Konwersacja rzeczywiście przybrała dziwne tory, ale z drugiej strony może właśnie o tym rozmawiało się w szkole tego typu, z ludźmi, którzy przyszli się szkolić w sztuce morderstwa. – Cudownie, ale mam rozumieć, że nie mogę liczyć na jakiekolwiek ostrzeżenie? – zapytała, zabierając swoje dłonie z rąk Missy, a następnie odgarnęła włosy, jakie chwilę wcześniej nieco zasłoniły jej twarz. Słuchając wypowiedzi rozmówczyni na temat narkotyków, analizowała informacje na temat ewentualnych środków, które fioletowowłosa jest w stanie wytworzyć. Uśmiech poszerzył jej się na wspomnienie trawki, bo nigdy nie miała okazji jej spróbować; podobnie miała z papierosami. – Myślę, że jest już najwyższy czas, aby spróbować trawki. Nigdy nie miałam okazji zapalić. – Westchnęła, rozkładając bezradnie ręce, zupełnie jakby ominęła ją największa życiowa atrakcja. Jeżeli miałaby być szczera, to przez palce prześlizgnęło jej się wiele typowo młodzieńczych i buntowniczych akcji, które przeżywali jej rówieśnicy. Ona oczywiście poświęcała całą swoją uwagę zemście, a wolny czas na szkolenie u swojego opiekuna. Czasem czuła, że wiele straciła, ale sama nie wiedziała czy po zabójstwie biologicznego ojca będzie nadal kontynuowała niestabilną egzystencję. Heidi widziała w tym zbyt dużo zachodu jak na jakość życia, jaką wszechświat jest jej w stanie zaoferować. – Jakby ci się udało zrobić MDMA, to byłabym twoją dłużniczką. Coś czuję, że jeśli reszta roku będzie podobna do tego apelu, to przyda mi się dość spora dawka pozytywnej energii.

No na ostrzeżenie nie miała co liczyć, bez sensu byłoby ostrzeganie kogoś że chce się go zabić. To jak wydawanie potencjalnego wyroku na samego siebie, a nawet jeśli nie to znaczne utrudnianie sobie zadania. Miały być zabójczyniami, zabójcy nie ostrzegają swoich ofiar, no chyba że ktoś lubi uświadomić swoją ofiarę tuż przed zadaniem ostatecznego ciosu.
- No nie, na to bym nie liczyła. Mogłabym cię uświadomić tuż przed zadaniem ostatecznego ciosu ale właściwie nie widzę w tym większego sensu. - Zaśmiała się. Co prawda temat był dosyć dziwny, ale ta szkoła chyba miała na nią taki wpływ że nawet rozmowa na takie tematy szła w miarę gładko. Ta szkoła zdecydowanie zmienia ludzi, no ale właściwie taki jest jej chyba cel. Z tego co zdążyła zauważyć lądują tutaj nawet osoby nie związane z zabójcami itp. więc musiała ludzi zmieniać skoro takie osoby miały zostać zabójcami. Z drugiej strony groźba śmierci jeśli nie też działała dobrze.
- Trawka będzie najprostsza do załatwienia, możesz być pewna że wezmę trochę ze sobą na nasze następne spotkanie.[/b] - Nie wierzyła w to żeby gdzieś dziko tutaj konopie nie rosły. A nawet jeśli nie, to była w 100% pewna że na wyspie pełnej kryminalistów znajdzie się trawka, a jak się znajdzie trawka to i nasiona. Będzie musiała się po polach rozejrzeć, może nawet plantacje ktoś zrobił. Większym problemem było MDMA, choć w sumie w szkole powinna być odpowiednia aparatura do produkcji takich rzeczy.
- Zrobię co w mojej mocy by przygotować trochę przed naszym następnym spotkaniem. Zresztą jeżeli uda mi się wszystko zebrać to od razu zrobię większą ilość. Z tego całkiem niezły biznes będzie. - Uśmiechnęła się szelmowsko. Co prawda z samych napiwków za drinki miała niezłą kasę i właściwie na co mogła wydawać pieniądze na wyspie? W sumie zawsze coś się znajdzie.