Takeshi Saito to młody, szczupły mężczyzna o krótkich, potarganych, pomarańczowych włosach oraz intensywnie niebieskich oczach. Nie przepada za częstym odwiedzaniem sklepów, zwykle ubiera się podobnie bez względu na porę roku, a stroje zamawia szyte na miarę. Najczęściej jest to jasno szare palto z podwijanymi rękawami oraz długie spodnie tego samego koloru, na szyi luźno przewiązany czerwony szal, na nogach wysokie czarne buty oraz czarne rękawiczki na dłoniach. Nadzwyczaj ceni dobry gust. Wymaga tego zarówno od siebie samego jak i obcych mu osób. Jak zabijać i ginąć to tylko z klasą. Poniekąd taką przyjął dewizę.
Jak można się domyśleć Takeshi ma pewien obłęd na punkcie zabijania. W rzece krwi rozkwita niczym kwiat o poranku. Każdą śmierć pielęgnuję niczym rytuał. Stara się uchwycić ulotne piękno w procesie odbierania komuś życia. Dotychczas jednak, pomimo usilnych prób daleko mu do ideału, który dawno temu zrodził się w jego głowie. Przed każdym morderstwem wzbierają w nim emocji, nadzieje na samorealizację, uwolnienie od pościgu za nieuchwytnym pięknem. Po chwili wszystkie pozytywne emocje uciekają a ich miejsce zastępuje rozpacz, związana z kolejną porażką. Najchętniej krzyczałby oraz uderzał pięściami w ścianę. Oczywiście wszystkiemu winien jest denat, który w sposób niedostateczny przyłożył się do odejścia z tego świata – a przecież Takeshi tak ładnie go prosił aby dał z siebie wszystko.
Przed wstąpieniem do Akademii, miał okresy melancholii. Zastanawiał się czy kiedykolwiek dotrze do upatrzonego przez siebie celu. Rozwiązań zaczął szukać w internecie, tam też natknął się na anonimowy komentarz dotyczący szkoły dla zabójców. Co prawda był bardzo zdawkowy ale rozbudził ciekawość chłopaka, który zaczął grzebać w poszukiwaniu konkretniejszych informacji. Po kilku dniach w końcu uzyskał podobno wiarygodny adres mailowy do Akademii. W akcie desperacji wysłał podanie w którym opisał swoją sytuację, choć średnio liczył że uzyska odpowiedź. Ta jednak przyszła i zawierała zaproszenie oraz bilet w jedną stronę.
Takeshi praktycznie w ogóle nie przejmuje się tym co uważają o nim inni. W pracy jest skrupulatny, drobiazgowy, stara się polegać tylko na sobie Pracuje głównie indywidualnie, bo tylko wtedy ma pewność, że zadanie zostanie wykonane dobrze. Na co dzień uśmiechnięty, pogodny, sprawia wrażenie życzliwego jednak to tylko przykrywka. Gdy przestaje mu zależeć, staje się zarozumiały i arogancki. Kocha być w centrum zamieszania i cieszy go, kiedy całe zamieszanie zamieszanie powstało za jego sprawą. Nie w głowie mu uganianie się za kobietami, w jego życiu obecnie pierwsze miejsce zajmuje dążenie do uchwycenia piękna.