MILENA – ROSJA
Milena była dobrą kobietą, trochę egocentryczną, ale dobrą. Od najmłodszych lat żyła w przeświadczeniu, że zasługuje na lepsze życie; nie akceptowała żywota w małej, biednej wiosce. Jako dziecko nie dostawała od rodziców miłości oraz opieki, bardziej była traktowana jak kolejna para rąk do pomocy w gospodarstwie domowym. Wychowana została przez nieambitnego ojca alkoholika i uległą matkę, która płaczem odreagowywała przemoc domową. Żadne z nich nie chciało nic zmienić w swoim życiu, a miejsce, jakie nazywali domem, nie tylko w przenośni, było zwykłą ruiną. Emocjonalnie oraz materialnie nie zapewnili córce niczego dobrego, toteż gdy ta skończyła osiemnaście lat, postanowiła się wyprowadzić i nie patrzeć za siebie. W Moskwie Milena szybko została zauważona przez agencję dla modelek, gdzie jej smukła, wysoka postura oraz uroda zostały docenione. Poszła w paru pokazach w stolicy, a następnie dostała duże zlecenie w Japonii.

MILENA – JAPONIA
Przyjechała do obcego kraju w poszukiwaniu wymarzonego życia. Odmienność kulturowa ją zaczarowała i Milena poczuła, że znalazła w końcu miejsce, które będzie mogła nazwać domem. Po jakimś czasie jej twarz gościła w reklamach znanych marek, a ona dostała swoje pięć minut sławy, dzięki modelingowej polityce Japonii, która zaczęła powoli otwierać się na różnorodność. W czasie tworzenia dla siebie imienia poznała znanego Polityka, który był amatorem pięknych, wysokich blondynek. Jej stan życia znacząco się poprawił, dzięki wielu prezentom, jakie dostała od starszego kochanka. Czuła się jak we śnie, przeszkadzał jej jedynie fakt, iż musi nowy związek trzymać w tajemnicy. Zawsze marzyła, aby stać się partnerką wpływowego mężczyzny. Niestety on wiele razy dał jej do zrozumienia, że nie chce publicznego związku, bo może to zaszkodzić jego nienagannemu wizerunkowi.
Milena wierzyła w te kłamstwa, dopóki nie dowiedziała się z telewizji, że Polityk wziął sobie za żonę kobietę, rodowitą Japonkę, z bogatej i bardzo szanowanej rodziny. Nie miała pojęcia, co mężczyzna w niej widzi. Potraktowała to jako personalną zniewagę, nie wyobrażała sobie przegrać oraz stracić dostatniego życia. Korzystając ze swoich wdzięków, przekonała go do kontynuowania romansu, obiecując dyskrecję. Za każdym razem czerpała obrzydliwą satysfakcję, kiedy w chwilach uniesienia wyznawał jej miłość, a potem wracał do domu… do swojej nudnej, zwyczajnej żony.

HEIDI – JAPONIA
Heidi była wpadką, problemem w planach dwójki kochanków. Milena rozpaczała po wykonaniu testu ciążowego, zdając sobie sprawę z faktu, iż jej kariera najprawdopodobniej właśnie dobiegła końca. Dodatkowo przez pierwsze tygodnie bała się cokolwiek powiedzieć partnerowi, a gdy w końcu zebrała się na odwagę i przedstawiła sytuację Politykowi, to dostała reakcję, która złamała jej serce. Pieniądze na jak najszybsze pozbycie się problemu i  jeszcze większa suma za milczenie. Milena wzięła wszystko, co jej dał i zamiast usunąć ciążę, uciekła do Stanów Zjednoczonych, goniąc za amerykańskim snem, który był nadzieją, iluzją lepszego życia.

MILENA – STANY ZJEDNOCZONE
W Dallas urodziła zdrową córeczkę. Chcąc mieć godne życie, łapała się każdej możliwej pracy i wykorzystywała wszystkich napotkanych mężczyzn. Nie potrafiła się już zakochać. Jej uczucia były kierowane tylko w dwie strony – do córki i pieniędzy. Tęskniła za luksusem, pielęgnując nienawiść do byłego partnera.
Niedługo potem Milena popadła w uzależnienie od środków uspokajających. Odcięła się od wszystkich przyjaciół, żyjąc w swoim świecie, gdzie jest tylko ona i Heidi. Nie dostrzegała podobieństwa między swoją skłonnością do leków a słabością znienawidzonego ojca do alkoholu. Popadała w coraz to gorsze nastroje, będąc obecna przy rozwoju córki bardziej ciałem niż duchem. Jasne, niebieskie oczy już do końca Hei zapamięta jako smutne i puste, bez grama emocji.
Kiedy jej córka skończyła pięć lat, Milena zaczęła wysyłać listy do Polityka z prośbami o pieniądze, które bardzo szybko zaczęły się kończyć, kiedy dziecko potrzebowało ich na rozwój, a matka na swoje ulubione leki. Była modelka nie dostała jednak ani jednej odpowiedzi, więc zaczęła wysyłać byłemu kochankowi zdjęcia córki, a także grozić, iż opowie o wszystkim jego żonie i prasie, jeżeli nie wspomoże ich finansowo. Pisała o wszystkich dowodach, nagraniach, które zrobiła, kiedy byli jeszcze razem, opisując rychły koniec kariery kochanka.
Groźby podziałały bardziej niż prośby, ponieważ Milena dostała reakcje od mężczyzny, ale inną niż pragnęła. Polityk wynajął skrytobójcę, aby pozbyć się problemu raz na zawsze. Zlecił zabójstwo byłej partnerki, płacąc olbrzymie pieniądze za dyskrecję. Gdy morderca dociera do domu celu, nie ma pojęcia o tym, że odbierze dziecku matkę. Wystarczył jeden strzał, aby zakończyć żywot rozżalonej, niespodziewającej się niesłusznego wyroku matki.

TADAO – STANY ZJEDNOCZONE
Misja miała być prosta: wyeliminowanie szantażystki. Nie spodziewał się, że gdy pociągnie za spust to usłyszy piskliwy, przeraźliwie zwierzęcy krzyk. Nie potrafił wyrazić swojego zdziwienia, kiedy zobaczył jak dziecko, tak bardzo podobne do jego siostry, podbiegnie do jasnowłosej kobiety i zacznie potrząsać martwym już ciałem, próbując zbudzić trupa. Szybko domyślił się czyja to dziewczynka, kiedy spojrzał w te same oczy, w jakie zerknął tuż przed strzeleniem z broni. Fala wspomnień zalała jego umysł, kiedy powrócił do niego dzień, w którym on i jego siostra stracili swoich rodziców.
Rozgoryczenie i poczucie niesprawiedliwości wprawiły palce Tadao w drganie, czyżby stał się taki sam jak ludzie, jacy odebrali mu szczęśliwe życie? Mimo tego wszystkiego, co przeszedł był niewiele lepszy od mafijnych zbirów, którzy skrzywdzili jego rodzinę?
W pierwszych sekundach próbował zwalić winę na Zleceniodawcę, że nie dostał informacji o dziecku. Gdyby wiedział, to na pewno nie podjąłby się tego zadania. Miał teraz zostawić dziewczynkę z martwym ciałem? Nie było innego wyjścia, kodeks moralny zabraniał mu zabijać dzieci, ale czy moralne byłoby zostawienie tej małej istoty ze zwłokami matki?
Panika związana z niemożnością podjęcia szybkiej decyzji owładnęła jego ciało; nie szkolono go do takich sytuacji – jeżeli mu się nie podobała robota, po prostu jej nie brał, pierwszy raz został postawiony przed faktem, że mimo ukończenia zlecenia… w jakiś sposób zawiódł.

HEIDI – STANY ZJEDNOCZONE
Szarpiąc zimne ramiona matki, rękami ubrudzonymi krwią i kawałkami mózgu własnego rodzica, Hei starała się dobudzić Milenę. Część głowy dziecka zdawała się ignorować fakt, że dobrze wie, iż jej mama odeszła. Kiedy w końcu psychika umożliwiła zobrazowanie prawdziwości sytuacji, to dziewczynka zaczęła głośno płakać, patrząc raz na swoje ręce, raz na matkę. Zdawała się zapomnieć o mordercy, który stał kilka kroków od krwawego przedstawienia, a gdy podniosła na niego wzrok… skrytobójcy już z nią nie było. To zatrzymało na chwilę jej szloch, sprawiło, że zaczęła w panice rozglądać się wokół siebie, mamrocząc coś pod nosem do nieżywej matki. Następnie, po upewnieniu się, że jest sama, wtuliła się zwłoki i kontynuowała płacz.
Po kilku godzinach poczuła jak coś, a raczej ktoś, odciąga ją od mamy. Jej spuchnięte, bolące oczy potrzebowały czasu, aby zorientować się, że to ten sam mężczyzna, który zabił Milenę. Heidi chciała krzyczeć i płakać, ale już nie potrafiła, więc po prostu zaczęła się wyrywać i kopać. Straszliwie się bała, nie wiedziała, czemu wrócił. Wyrwała mu się i poślizgnęła na krwi własnej matki. Upadła twarzą na podłogę, a kiedy mężczyzna chciał ją złapać za rękę, dziewczynka chwyciła tępy nóż, który spadł na ziemię razem z zastawą stołową, podczas morderstwa Mileny, i wbiła mu go w kolano. Nie myślała dużo, gdy od razu wyjęła swoją nieprofesjonalną broń, aby ponowić dźgnięcie. Mężczyzna złapał ją za rękę, wykręcił ją, a potem podniósł i przycisnął dziecko mocno do swojej klatki piersiowej, przepraszając łamanym angielskim za zabójstwo matki. Heidi nie wiedziała, co się wokół niej dzieje, ale była na tyle słaba i zmęczona, że nie próbowała się już ratować. Niedługo później zasnęła z wyczerpania, akceptując fakt, iż może się już nie obudzić.

HEIDI – JAPONIA
Skrytobójca zabrał Heidi do Japonii, przedstawiając jako swoje dziecko. Dziewczynka przyjęła jego nazwisko. Została oddana pod opiekę siostrze Tadao i musiała się przystosować do nowego życia. Wpierw miała problemy w szkole, japoński wydawał jej się niesamowicie trudny, a w nowym kraju czuła się źle, obco. Czas mijał, a ona rozumiała coraz więcej. Skrytobójca opowiedział jej, co dokładnie zaszło tamtej nocy i czemu jej matka zginęła. Przysiągł też, że kiedy Hei będzie dostatecznie duża, to nauczy ją wszystkiego, co sam potrafi i pomoże jej się zemścić na biologicznym ojcu. Dowiedziała się  też o przeszłości swojego oprawcy i jego siostry. Niestety nie mogła zmusić się do tego, aby im współczuć, biorąc pod uwagę to, że sam Tadao odebrał jej matkę. Nie była jednak wokalna w swoich uczuciach, starała się grać w teatrzyku szczęśliwej rodziny. Pomagała w domu, a oceny w szkole znacząco jej się poprawiły.
W miarę dorastania zaczęła wykazywać zachowania osoby zaburzonej i prosić Tadao o to, żeby w końcu spełnił swoją obietnicę. Hei, wraz ze sprzeciwem siostry skrytobójcy, zaczęła chodzić z nim na misje. Wpierw przeszkadzając, a potem dobijając ofiary. Zaczęło jej się podobać, że może dać upust swoim emocjom, związanym ze stratą matki i byciu niechcianym bękartem. Za każdym razem przytakiwała swojemu nauczycielowi, kiedy ten mówi o miłosierdziu, związanym z szybkim zabójstwem, i gdy próbował wpoić jej swój kodeks moralny, dzięki któremu dziewczyna przeżyła. Jednakże niewiele z tego zostało w głowie Hei, miejsce to zajęły obrazy trupów oraz wspomnienia euforii, związanej z morderstwem. Coraz bardziej widać było przemianę charakteru ze skrzywdzonego, wrażliwego dzieciaka do niekontrolującego emocji mordercy. Nic więc dziwnego, że kiedy Tadao zorientował się, iż dziewczyna wymyka mu się spod kontroli, to sprezentował jej na osiemnaste urodziny możliwość nauki fachu w akademii, do której sam uczęszczał.