Sura jest stworzony z niepozorności. Niewysoki, drobny, o wielkich, cielęcych oczach, okrągłych, dziecięcych policzkach, małych dłoniach, wysokim głosie – wszystko w nim zdaje się krzyczeć, że jest ofiarą, nie drapieżnikiem, nawet gdyby faktycznie był tą dziewczyną, na którą tak niezwykle przekonująco wygląda. To właśnie na tym zaufaniu, wykpieniu, pożałowaniu i innych rozmaitych reakcjach opiera się jego sztuka. W jego doświadczeniu dużo łatwiej jest poderżnąć komuś gardło, gdy z własnej woli założy on sobie opaskę na oczy i będzie niecierpliwie podrygiwał, czekając aż podejdziesz bliżej.

Chłopak jest zaskakująco urokliwy, gdy tylko sobie tego zażyczy, i nie waha się wykorzystywać tego faktu w swoim fachu. Nie tyle nie boi się wykorzystywania strojów płci przeciwnej, by zdobyć zaufanie swoich ofiar - i innych przypadkowych ludzi - co wręcz ubiera się głównie w nie. Większość osób w jego najbliższym otoczeniu nie ma zapewne świadomości, że w ogóle jest mężczyzną. I choć w związku ze swoimi wyjątkowymi atutami miał genialne zadatki na szpiega, to motywowany wrodzonym sadyzmem i nieustającym podnieceniem związanym z zadawaniem innym bólu zdecydował się specjalizować w byciu triggerem. Niezwykle satysfakcjonuje go możliwość posiadania większego kontaktu z klientami, niż ma to miejsce w przypadku skrytobójców, a jednocześnie nie musi rezygnować z tego, co daje mu w pracy najwięcej radości.

Jego ojciec, Anatoly Chzhen, był niepopularnym, dość podupadłym politykiem w partii rządzącej – ponad wszystko cenił sobie wizerunek i podtrzymywanie i tak już jawnie nieprawdziwej fasady prestiżu. Zupełnie nie na rękę było mu więc chwalenie się Aleksandrem, kompletnie z nieznanych nikomu przyczyn białym, ewidentnie autystycznym dzieckiem, które nie rozumiało koncepcji posłuszeństwa, grzeczności i należnej prezencji. Sura wypadał gorzej tym bardziej, że jego starszy brat, Nikolai, projektowanie pożądanych przez ojca cech, przekonań i zachowań miał w małym palcu. Od początku istniała więc między nimi pewna nierówność, można by powiedzieć, że zakrawająca na rywalizację, gdyby nie to, że Alek nigdy nie miał w tym starciu żadnych szans. Zmieniło się to rok temu, gdy chłopak zaplanował mord brata i skutecznie go wykonał; mimo że nie było większych dowodów, które wskazywałyby na winę właśnie Sury, to jego ojciec miał silne przeczucie, do czego doszło, i wściekły, głównie za karę, poruszył swoimi kontaktami, żeby wysłać dzieciaka na wyspę i móc na zawsze o nim zapomnieć.